10 dagen, 10 lange dagen

3 mei
Gewicht: 63,2 kg

De uitdaging 10 dagen lang de controle loslaten. Waarom? In de afgelopen 11 maanden is mij stapje voor stapje duidelijk geworden dat alles om controle draait;  de controle op wat erin en eruit gaat aan energie. Ik ben mij ervan bewust dat ik de controle nog altijd niet helemaal heb losgelaten al is het niet meer zo erg als het was.

Tijd voor een uitdaging, mezelf laten zien dat die controles nergens voor nodig zijn. De oude vertrouwde ingesleten gewoontes doorbreken dat is wat ik wil. Ik weet dat het niet makkelijk gaat worden, vind het doodeng maar ik wil dit. Dit is het moment, dit moet ik doen om verder te komen in mijn proces.

Ik bespreek mijn plan met Jonathan en we besluiten dat hij meekijkt maar niets zegt, dit ga ik alleen doen, 10 dagen lang. Niemand vertel ik hierover, ook Henk niet, dit moet ik alleen doen, ik en ik alleen. Vooraf bepaal ik 3 weegmomenten, niet op de weegschaal gaan staan wanneer mijn gedachten “het getal” willen weten, maar momenten die ik vooraf bepaal. De weegmomenten zijn op dag 1, dag 5 en dag 11. Ik weet dat dit zwaar gaat worden, ik vind het hartstikke eng, ben bang voor wat komen gaat maar dit moet ik doen anders kom ik niet verder, de komende 10 dagen draaien om zelfreflectie, durven de controle los te laten, leren vertrouwen op mezelf.

Dag 1
Vandaag mag ik geen nee zeggen als mij iets aangeboden wordt, ach hoe erg kan dat zijn. Hoe vaak zeg ik nee? Zal  zo vaak niet zijn toch? Ooh en de ja’s zijn extra, mijn gewone maaltijden die moet ik óók nuttigen. Hier komen de JA’s:

2 flesjes ginseng, chocochips, stuk pandancake en er gebeurde dit; tijdens de pauze ga ik met een collega naar het winkelcentrum daar wat lopen en onze lunch eten. Komen we collega lekkerbek; een heuse mede foodie tegen die net van zijn slager een bakje crispy bacon heeft gekregen. En wat doet de lieverd, juist! Hij vraagt wil jij ze hebben ik heb genoeg ervan gesnoept, ik denk NEEEEE !, maar zeg ja.

Thuiskomen, sporten en wegen; 66 kg dit moet ik verwerken, het getal, ik ben zwaarder dan verwacht en langzaam voel ik de onrust in mijn lijf ontstaan.

Dag 2
Avondje borrelen en eten met collega’s. De uitdaging van vandaag is; niet zelf mijn maaltijd bestellen maar dat de collega’s laten doen en lekker een wijntje of twee drinken iets wat ik liever niet doe want ik heb gisteren al zoveel extra gehad. Maar ik moet dit doen, bewijzen dat een keertje anders eten, helemaal niet erg is, dat dat gewoon kan. Het gaat niet om één dag of één moment, het gaat om alle dagen.

Ik geniet met volle teugen van de avond, de wijntjes en het leuke gezelschap. Het eten is een waar feest, we maken een reis door de Chinese keuken, de échte Chinese keuken, niet de kaart voor de Nederlanders komt op tafel maar we bestellen van de Chinese kaart. We, zijn mijn collega’s want hun Chinees is beter dan het mijne. We starten met thee, dan kippenpoten gefrituurd (warm) en gekookt (koud), gefrituurde varkensdarm, pekingeend, dumplings en allerlei gerechten waarvan ik de naam niet meer weet, maar wat was alles lekker. Ik heb nog nooit zo lekker Chinees gegeten. Het toetje dat was een schaal gevuld met vers fruit en dat vond ik een hele fijne afsluiter na het vele lekkers.

Dag 3
Mijn eerste foodie uitje; de bitterballen borrel waar ik dus écht al weken naar uitkijk. Nu het zover is word ik toch een beetje onzeker. Lezen ze mijn blogs? Wat zullen ze wel niet denken? Ja hoor, daar gaat de gedachtemolen weer. Stop, niet doen Renate, dit zijn gedachten die jij hebt en niemand anders; gedachten meer niet.

Precies zo is het ook! Onze gedachten laten ons zoveel weten, de kunst is om de gedachte te laten voor wat het is; een gedachte, geen waarheid. Mijn uitdaging vandaag; genieten van alles en elk moment en mijn gedachten, gedachten laten zijn. Niet denken aan het wat ik gisteren at of morgen zou moeten eten maar genieten van vandaag, in het moment blijven, er “zijn”.

Ik heb de middag van mijn leven, zoveel leuke mede foodies ontmoet, allemaal met dezelfde passie, wat is dit toch leuk! We genoten van elkaars gezelschap en van lekker eten; rabarbercake en champagne, de ontzettend lekkere bitterballen met bijpassende wijnen, de éne bitterbal nog lekkerder dan de ander, by far de lekkerste bitterballen die ik ooit heb gehad. We sluiten de middag af met een kersen crostata waar ik 2 puntjes van eet,  zo ontzettend lekker is ie!  Buiten al dit lekkers at ik voor ontbijt pancakes en thuisgekomen na de borrel at ik samen met Henk ook nog een snee brood met kaas ook al had ik niet echt honger.

De onrust in mijn lijf die wordt erger, mijn gedachten gaan als een razende tekeer. Gelukkig heb ik vooraf het pad uitgestippeld dat ik 10 dagen lang bewandel wat mijn gedachten mij ook laten weten. Hoe zwaar het ook is en nog gaat zijn, ik ga dit volhouden! Ik kan dit en ik wil dit ! Ik kan dit en ik wil dit ! Ik kan dit en ik wil dit!

Dag 4
Vandaag geen uitdagingen maar een “normale” dag, althans dat dacht ik, maar dan.
Spontane actie van de mannen; we gaan hamburgers eten omdat ik dat zo lekker vind. Ik heb het zwaar…. Leuk ! Liever niet, burger en friet. Maar het is de week van de uitdagingen dus ik stel niet voor om zelf burgers te maken, iets dat ik anders wel zou doen want dan heb ik de controle. Wetende dat we hamburgers gaan eten wil ik eigenlijk de rest van de dag niet meer eten, geen lunch dus. De onrust wordt groter en bij de gedachte aan eten word ik al misselijk en niet alleen misselijk, ik ben mezelf niet meer, snel geïrriteerd, rusteloos, ik moet erover praten. Ik vertel Henk over mijn experiment. Moet ook wel want ik ben mezelf niet meer, lig met mezelf overhoop en dat is overduidelijk te merken. Opgelucht en blij dat ik  er met Henk over praat, ik krijg knuffels, veel knuffels want zonder red ik dit niet. Dacht even dat ik dit alleen zou kunnen maar dat is niet zo, alleen ga ik dit niet redden. Die middag eten we een salade om dan in de avond te genieten van mijn burger, ik snoep wat van de friet mét mayo, de salade bij de burger die gaat helemaal op en drink één rood wijntje, ooh en ik nam ook nog twee uienringen die we bestelden als voorafje.

Dag 5
De uitdaging; vandaag bepaal niet ik, maar bepaalt Henk mijn porties.
Ik sta op en ga voor ik eet  naar de sportschool om te wegen, mijn gewicht; 65,7 kg. Dat is 3 ons minder dan het vorige weegmoment maar…dat laatste weegmoment was in de avond dus eigenlijk ben ik bijgekomen, fijn hé deze gedachten…

Als ik thuiskom staat mijn ontbijt klaar; yoghurt, fruit en granola de granola, ik zie meteen dat de portie groter is dan wanneer ik hem zelf maak. Ik krijg voor de lunch, brood met boter, kaas en worst en wat tomaat met mayo mee. Het avondeten maak ik klaar en Henk schept op, twee gelijke porties rijst met goulash.

Dag 6
Mijn uitdaging vandaag; geen lunch meenemen maar eten in de bedrijfskantine.
Ik eet niet vaak iets uit de kantine en als dan neem ik een broodje kroket, de kroket in onze kantine is de lekkerste. Maar juist dat gaat niet, want ik heb de afgelopen dagen veel te veel gegeten en moet een gezonde keuze maken vandaag en dat gaat lastig worden. Voor de zekerheid neem ik een gekookt ei mee, kan ik altijd nog een broodje nemen met mijn eitje. Ben tot aan de lunch heel onrustig en dat had ik niet verwacht. Waarom zo onrustig ?  Omdat er niets gezonds te krijgen is in de kantine, niet gezond als in; mijn gezond, niets zoals ik het zou maken. Het is lunchtijd en ik neem na lang twijfelen een salade, de beste keuze die er is. Genieten doe ik er niet van, teveel saus over de salade, koude pasta met veel dressing, voor mij is dit geen gezonde salade maar ik eet mijn kommetje helemaal leeg en ben trots, nog steeds dat ik dat gedaan heb. Het lijkt zo makkelijk, dat kommetje salade eten, maar voor mij  was het dat niet, het was een  waar gevecht, een innerlijke strijd, niemand die het ziet maar het is er wel.

Dag 7 tot en met dag 10
Mijn uitdaging deze laatste 4 dagen; niet sporten en Henk schept mijn avondeten op. Deze laatste 4 dagen eten we zoals we dat  gewend zijn, goede uitgebalanceerde voedzame maaltijden. Een deel van mij vind dit prettig, die “normale” maaltijden maar mijn gedachten willen mij doen geloven dat het beter zou zijn om niet tot heel weinig te eten want; ik heb de afgelopen dagen teveel gegeten en nu sport ik ook nog niet.

Gedachten, het zijn gedachten niet meer en niet minder, ik bedank ze voor hun inbreng want ik heb inmiddels geleerd dat ik niet naar mijn gedachten hoef te handelen, het zijn “maar” gedachten. Ik bepaal wat ik doe, ik maak de keuzes, niet mijn gedachten. Balans het draait allemaal om de balans, dat is het doel van deze 10 dagen, leren dat het om balans gaat, dat het niet gaat om 1 dag maar om alle dagen.

Dag 11
Het laatste weegmoment; in de ochtend weer naar de sportschool en ik vind het allesbehalve leuk. Een deel van me wil het getal weten en een ander deel heeft angst. Ik ga op de weegschaal staan en …. 64,5 kg. Wat ?! Hoe dan ?!  Dat is 1,5 kg minder dan anderhalve week geleden en dat met alles wat ik gegeten heb. Ik kan het niet geloven dat dit de realiteit is, dat dit kan.

Het bewijs is geleverd, balans daar draait het om, het gaat niet om die ene dag of dat ene moment maar om het geheel om alle dagen. En mijn gedachten, die zijn even helemaal stil, geen gedachten, geen suggesties, niets van; zie je wel, of ik zei het je toch of had je maar of … helemaal niets, mijn gedachtemolen draait eventjes niet; het is stil.

Rust, er heerst een soort van rust, wat voelt dit fijn en wat ben ik blij en trots op mij.