De kracht van je omgeving die is enorm

De maanden november en december zijn één groot feest het genieten houdt niet op. Ik eet lekker, té veel lekkers, en kom een kilootje bij, 5 kilootjes zelfs en weet je wat? Geen stress, ik weet wat de oorzaak is, té veel snoepen, té veel wijntjes, té vaak uit eten, té veel leuke dingen op de planning , geen nee zeggen maar gáán voor alles.

Het gewicht schommelt en zo af en toe ga ik op de weegschaal staan. De getallen die voorbijkomen zijn 65,3 kg op 08.11.2020, 66,7 kg op 27.11 en 69,1 kg op 15.12.2019. Dit zijn de enige weegmomenten gedurende deze periode, valt mij reuze mee. Ik had gedacht dat ik er vaker op zou hebben gestaan, niet dus. Ben ik op dit moment, dat ik deze blog schrijf trots op. “Maar” 3 keer in 2 maanden tijd op de weegschaal gestaan. Hoe ik dat weet? Ik heb een “slimme” weegschaal die elk weegmoment opslaat.

Gedurende deze periode geen innerlijke stress vanwege het getal dat hoger ligt dan de 63-65 kg waartussen mijn gewicht mag schommelen van mezelf. Geen vervelend of onrustig gevoel, integendeel ik voel mij goed en geniet van alles ondanks “het getal” dat niet strookt met dat wat ik bepaalde aan het einde van het coachingstraject. Voor het eerst in mijn leven heb ik het gevoel dat het getal niet belangrijk is, snap ik wat Jonathan mij keer op keer zei: “Laat je niet leiden door het getal, laat je leiden door hoe jij je voelt, dat is zoveel meer waard dan een getal Renate”. Hij heeft gelijk, ik voel het nu ook, het getal is NIET belangrijk, ik weeg meer dan ik “mag” van mezelf en het voelt goed.  Kijk ik in de spiegel dan zie ik een leuke vrouw, een mooie vrouw en weet je wat? Ze beseft voor het eerst dat ze sterker is, sterker is dan het getal. Op dat moment, voel ik mij een soort van onoverwinnelijk en kijkend in de spiegel zeg ik in gedachten tegen mezelf: ik ben sterker dan het getal, ik weet het, ik voel het, het is voorbij….Ik ben er! Het is voorbij, mijn gevecht met het getal, voorbij…

Nu vandaag bij het schrijven van deze blog, erop terug kijkend weet ik dat het getal wel een rol speelde, onbewust, al had ik op dat moment het gevoel van niet. Sterker nog ik wist zéker dat ik inmiddels sterker was dan het getal. Ik voelde mij de “queen van de weegschaal jungle” maar dan ook echt hé ! In de spiegel kijkend, mezelf mooi vinden, blij zijn, tevreden zijn, daar sta ik dan; te stralen en het getal? Het is maar een getal, niet meer en niet minder en ík ben géén getal.

Het is 1 januari, ik wil een post plaatsen met mijn gewicht van deze dag, waarom? Het is  mijn online dagboek in mijn proces, waarin ik met de lieverds die mij volgen mijn proces deel dat anderhalf jaar geleden begon met werken aan mijn overgewicht. Een avontuur en wat voor één, 43 hele kilo’s aan overgewicht die zijn er in een jaar tijd afgegaan met alles eten, normale porties, niks geks, geen restricties, alles kan, alles mag, keuzes maken dat is de kunst en niet alles elke dag, dat zijn de “geheimen” van eten en genieten zonder schuldgevoel, zonder angst en zonder die altijd weer terugkerende gedachte: “morgen begin ik” of “maandag ga ik op dieet”. Niet meer, die gedachten zijn niet meer, dat is verleden tijd. Ik heb de afgelopen maanden bewust de teugels laten vieren en vandaag deel ik dat wanneer je aan té doet, dat uiteraard ook gevolgen heeft. Het belangrijkste voor mij; hoe sta ik er nu in? Hoe reageer ik op het getal vandaag? Mijn persoonlijke uitdaging: eerst ontbijten dan wegen en dat was best even een dingetje want …. Ik wil wel het liefst onder de 70 kg wegen…. 70 dat is een magisch getal voor mij, een “grens” waar ik altijd moeite mee heb gehad, en stel ik zie de 70 op de weegschaal wat gaat dat met mij doen?

Toch daag ik mezelf uit met koffie en ontbijt want wat als…. wat als….. hoe ga ik
reageren….. Terwijl ik dit schrijf realiseer ik mij dat mijn gedachten alweer met mij aan de haal gingen, dat het getal mij weer in zijn greep kreeg, terwijl ik mij op dat moment van geen kwaad bewust was. S’middags om 13.14 uur ga ik op de weegschaal staan en vervolgens ga ik naar beneden en schrijf de post, die ik hieronder met jullie deel.

01.01.2020
Gewicht 70,3 kg
“Het is zover na het ontbijt en een paar koppen koffie, iets dat ik vroeger nooit gedaan zou hebben ga ik op de weegschaal staan. De drang om te wegen was er niet en toch ben ik erop gaan staan. Waarom? Ik wilde weten hoe ik zou reageren op het getal en het doet me niets, nog steeds niet. Ik ben voor de spiegel gaan staan en ik zag “gewoon” Renate. Geen idee of dat zo blijft maar dat is zoals het nu is. Ik ben op dag één van het nieuwe jaar zo trots op mezelf dat kan ik niemand uitleggen. Dit, deze post met een gewicht van 70,3 kg, dat was ooit de horror. Nu voelt het goed, dit is normaal, de afgelopen maanden, meer wijntjes, meer gesnoept, in de avonden vaker iets lekkers en telkens de beslagkom uitlikken en dat alles maakt het verschil. Ik heb bewust de teugels laten vieren en heb er volop van genoten. En nu? Nu niks, de basis die staat en dat ga ik de komende weken laten zien, aan mezelf, vooral aan mezelf, maar ook aan jullie. Ik wil laten zien dat als de  basis staat, wanneer je bewuste keuzes maakt, je nergens angst voor hoeft te hebben, geen gekke dingen hoeft uit te halen om op gewicht te blijven en ook  geen van de vele diëten hoeft te volgen. Dat je elke dag lekker kunt eten, kunt genieten van alles, van elk moment en van elke hap, met aandacht en in het nu. ”

Vandaag weet ik, dat ik op het moment van deze post een innerlijke strijd voerde, getriggerd door een gebeurtenis op 30.12.2019. Wat is dat toch met deze datum; 30.12.2013 is de dag  waarop ik 6 jaar geleden door een ongelukkige val 2 wervels brak, de dag dat ik letterlijk en figuurlijk gebroken werd. Op 30.12.2019 is het een duw; letterlijk en figuurlijk helemaal uit mijn evenwicht, en hoe! Deze duw zet een reeks van emoties in gang en als reactie op de emoties komt oud gedrag bovendrijven. De maand januari is een maand waarin ik mij geen raad weet met mezelf, al die emoties, ik wil ze niet voelen en de wijn vloeit dan ook rijkelijk, want wijntjes verdoven….

Er is een echter één verschil met vroeger, door de intensieve coaching van het afgelopen jaar door online diëtist en voedingscoach Jonathan Klaassen ben ik mij bewust van mijn gedrag en tóch hoe graag ik ook zou willen ik kan er op dat moment niets tegen doen. Ik heb de kracht niet, die kracht die is weg, zomaar weg…. ik voel mij….ja hoe voel ik mij? Ik kan het moeilijk omschrijven, soort van verdrietig, lamgeslagen, boos, bang en radeloos. Wat nu? Want dit, ik dacht dat ik het overwonnen had. En nu? Nu blijkt dat niet zo te zijn, dat komt hard aan, keihard, uit het veld geslagen hard. Daarbij speelt mijn openheid mij ook nog eens parten want deel ik dit? Mijn gedachten zeggen niet delen. Mooi voorbeeld ben jij. Je bent terug bij af, zelfs verder dan terug bij af, dit is erger dan falen je bent een mislukkeling je hebt het niet gered, terug bij af, dat heb je goed voor elkaar. Stop er maar mee, geef het op en laat het zijn. Dit is zoals het is, als je dit deelt laat je zien dat het niet lukt, is alle hoop weg dat het wel zou kunnen, stop met delen, stop met alles, het is klaar en laat het gebeuren.

Vooral niet delen zegt dat stemmetje, dit wil niemand zien. Nee… IK wil dit niet zien, niet voelen en zeker niet delen, mijn zwakte, dat maakt dat het er is. Maar het is er en het gaat niet weg, ik kan er niet omheen. Om hulp vragen, die moed heb ik niet, deze keer niet. Mijn gedachten gaan met mij aan de haal: “je moet dit alleen doen, niet om hulp vragen, je bent zover gekomen, nu hulp vragen staat gelijk aan falen”. Ik blijf delen in mijn stories en posts, soms zijn er dagen dat ik niets deel … gewoon helemaal niets een ongewoon iets, dat zijn de dagen dat mijn innerlijk verzet als een gek tekeer gaat en ik de kracht niet heb ertegenin te gaan, ik kan niet meer, moe ik ben zoo moe.

Maar dan is daar een kracht waar mijn innerlijk verzet niet mee gerekend heeft; mijn inbox stroomt vol met lieve berichtjes en ik krijg zoveel mooie reacties onder mijn post van 27.01.2020 waarin ik “mijn strijd”, “mijn terugval” toch deel. De reacties zijn zo waardevol, elke keer weer, ik weet niet of jullie dat wel beseffen hoeveel kracht daarvan uit gaat van de reacties die ik krijg op mijn stories en mijn posts. Elk berichtje “voel” ik, óók het bericht zonder tekst, omdat je misschien de woorden niet vindt, niet hebt, niet weet wat te zeggen, elk bericht komt binnen. Nu weer, terwijl ik deze blog schrijf en al die reacties weer zie en lees schiet ik vol. Ze geven mij zovéél meer dan de kracht om door te gaan ze geven mij iets dat veel en veel waardevoller is, de les dat ik goed ben zoals ik ben gewoon Renate.

Hieronder enkele reacties, wil ze graag met jullie delen, dit is mijn rijkdom.

“Lieve lieve Renate, laat het toe, onderzoek het, neem je rust en kijk of je stapje voor stapje weer de ander kant op kan”

“Zo sterk je kwetsbaarheid hou vol zie het als golven van de zee, laat ze door je heengaan en vergeet niet om te ademen en te gronden tussen de golven door.”

“Oh, lieve lieve Renate, het artikel gelezen en dat raakt mij meer dan je kan beseffen Ik ken die onzekerheid, dat stemmetje dat dal…. Jij bent een voorbeeld, jij die gewoon jij bent, puur, eerlijk, mooi, sprankelend… jij laat zien wat je kan bereiken. Zou je zo graag nu een knuffel willen geven, dus die stuur ik digitaal”

“Ach lieve lieve Renate toch… Ik geloof dat je niet half weet hoeveel mensen jij weet te raken en te inspireren….’Gewoon door ‘jou’ te zijn. Zo puur, echt en mooi en soms zo heerlijk ‘gek’. Zonder dalen kunnen er geen toppen zijn #jeweettoch”

“Misschien overkomt je dit omdat je boven alles nog steeds een mens bent. Noem mij één persoon op deze wereld die elke dag lachend beleeft en die altijd positief is. Dat bestaat niet, ik geloof er niet in. Kracht zit hem niet in altijd lachen, altijd positief zijn en altijd stralen. Echte kracht zit in het weer opkrabbelen na tegenslag, het weer boven komen drijven na bijna verdrinken en de strijd met het leven, ondanks alles, blijven aangaan. Uiteindelijk gaat de zon weer schijnen Lieve Renate”

Tranen van dankbaarheid voor zoveel liefde en steun het raakt mij enorm, geeft mij kracht en het vertrouwen in mijzelf en vandaag op het moment dat ik dit schrijf het besef dat ik inspireer door te zijn wie ik ben, te laten zien wie ik ben, ook die momenten waar ik niet trots op ben, misschien wel juist die momenten.

De eerste stap is gezet…. heb ik gezet door de kracht die uitgaat van mijn omgeving. De lieverds om mij heen, die er onvoorwaardelijk voor mij zijn; online en offline.

De kracht van je omgeving die is enorm
Die kan je maken, die kan je breken

De kracht ’die maakt’ in mijn omgeving
Is sterker dan de kracht ’die breekt’

Mijn innerlijke kracht
Ze is sterker dan ooit

Dankbaar
Foto: Deedylicious