Het leven is mooi

5 januari 2019 
Gewicht 74,4 kg

Wat was dit een heerlijke decembermaand, zoveel leuke momenten. Geen echte worstelingen meer, ik geniet steeds meer van alles wat ik doe.

Ben zelfs weer het sporten. Ja echt waar! Kan het zelf ook niet geloven. Niks niet meer oefeningen thuis doen maar de sportschool in. Dat had ik echt niet meer voor mogelijk gehouden. Zooo lekker dit! Mijn oefeningen voor de rug, die doe ik nu op de sportschool en dat voelt goed, dat voelt niet meer als werken aan een “ziek” lichaam maar het voelt als sporten, zelfde oefeningen, andere omgeving, ander gevoel; een lekker gevoel. Weer een stap gemaakt, en wat voor een. Zooo blij!

Mijn kleding opruimen, eindelijk durfde ik het aan. Voor het eerst sinds mijn ongeluk niet alleen kijken naar al die kleren, maar ze aandoen, passen. Wat is dit leuk zeg! En wat past me alweer veel. Tuurlijk is er ook kleding die nog niet past of misschien wel nooit meer gaat passen. Dat is niet voor nu; dat is voor de volgende ronde. Nu geniet ik van dit moment, van het passen, het opruimen, intens en met ontzettend veel plezier.

Wat te groot is, versleten, niet meer leuk, waar ik vervelende herinneringen aan heb; de kleding die ik droeg toen ik viel, de sok met de scheur; veroorzaakt door die spijker waarin ik bleef hangen, de kleding die ik droeg met het korset het gaat allemaal weg. Weg ermee! Wat voelt dit lekker. Niet meer verwacht. En nu? Ben ik aan het passen en opruimen. Wil ik het niet meer. Gaat het weg! Hupsakee weg ermee! Wat voelt dit goed, wat voelt dit tóch lekker,  onbeschrijflijk dit gevoel. Het einde van wéér een periode.

Na mijn kleding is het de beurt aan mijn schoenen en heb ik een hele middag schoenen gepast. Spannend en tegelijk leuk. Hakken aan, erop lopen en….dat gaat goed, boven verwachting goed. Niet meer wankel of angstig, het gaat goed, gewoon goed. Kan er natuurlijk geen hele dag meer op lopen, dat vindt mijn rug niet fijn. Maar ik kan ze weer aan en iedereen die mij kent weet hoe gelukkig ik daarvan word. Hakken, altijd hoge hakken, als kleuter al de stond ik in de hakken van mijn oma, en nu sta ik hier weer op mijn eigen hakken. Ooooh wat is het leven toch mooi!

De weken rond de kerst zijn aangebroken en ik geniet van alles. De etentjes die horen bij het einde van het jaar, de pepernoten, de kerstmarkten en al het lekkers dat bij de decembermaand hoort. Het is allemaal zo anders dan het ooit was, daarvan ben ik mij bewust. Het is niet meer en, en, en. Ik maak keuzes en doe dat niet eens meer altijd bewust, het gaat als vanzelf. Dat voelt zo fijn, lekker eten en ervan genieten. Zonder schuldgevoelens achteraf. Niet meer misselijk omdat ik geen keuze maak en alles eet. Niet altijd meer al die gedachten ervoor of erna. Genieten dat is wat ik nu doe.

Salades en fruit mijn persoonlijke uitdaging, hier had ik toch zo’n moeite mee.  En nu? Eet ik dagelijks fruit, gewoon omdat ik er zin in heb, het lekker vind, dat is nu heel gewoon. Ik mis mijn fruit zelfs als ik het een dag of twee niet eet. Ikke, die fruit mist, het is echt waar! Snap er ook niks van! Wil je ook wat tips  om meer fruit te eten kijk dan eens even hier. 

Ik maak intussen de lekkerste salades klaar; ze gaan zelfs mee naar het werk. Af en toe knijp ik mezelf om te kijken of ik niet droom. Maar nee hoor; geen droom. Ik maak en eet salades alsof ik nooit anders gedaan heb.  En dan blijf ik ook nog eens  afvallen, met eten, alles te eten en niet alleen salades hoor. Hahahah!

Ik moest zelfs meer gaan eten van Jonathan vanwege de extra calorieën die ik nu verbrand met sporten. Dat was even een momentje, meer eten terwijl ik nog wil afvallen Maar ik doe het, ik eet meer. Ook al vind ik dat eng. Zou ik het liever niet doen. Het voelt fout, meer terwijl ik streef naar minder. Ik vertrouw op Jonathan mijn voedingscoach en ik beken; op mijn “vriend” de weegschaal en het getal als ik erop ga staan #kanhettochnognietlatenblijfteenuitdagingdatkloteding.

Tijdens de decembermaand, waarin we dagen achtereen minder voedzaam eten, is het alsof mijn lichaam na een paar dagen vraagt om voeding. Tenminste zo voelt dat, en dan moet ik groenten en fruit eten, een lekkere en voedzame maaltijd is waar ik naar verlang.

De weegschaal; voor mijn gevoel is dat mijn laatste uitdaging op mijn weg naar balans, leren vertrouwen op mezelf. Daaraan moet gewerkt moet worden, keihard. Ik sta er nog steeds veel te vaak op, dagelijks nog, en meer dan eens. Vandaag wil ik het er niet over hebben. Ik wil genieten van dit moment. Van deze geweldige maand waarin ik weer ben gaan sporten en van alles geniet zonder al die controles.

En ja….ik weet het; behalve de weegschaal, dat dan nog wel. Alles stap voor stap. Nu geniet ik van de stappen die ik  gemaakt heb in de afgelopen maanden. Ik geniet er volop van, intens, met volle teugen, samen met iedereen om me heen.  Trots!