Niet zo bang zijn Renate

We slaan het september weeg en meetmoment over; het is vakantie.

Hoe augustus 2018 verliep? Heel erg goed met ontzettend veel leuke en lekkere geniet momenten. Samen met de twee liefste lunchen bij Restaurant DaVinci waar Margo Reuten mijn favoriete chef in de keuken staat. De maand waarin mijn hartsvriendin 50 werd, dat vierden we met pavlova en champagne. De maand waarin ik weer veel lekkere nieuwe recepten bedacht zoals het gerecht op de foto; havermoutpap, gebakken paddestoelen, geroosterde wortel en spiegelei, voor het recept klik hier.

Op 21 augustus, voor mij een speciale dag, mijn trouwdag, plaatste ik een selfie op Instagram. Een persoonlijke uitdaging, geen gewone selfie maar eentje waarop ik helemaal te zien ben. En man wat vond ik dat spannend, een foto van hoe ik nu ben. Ik ben ontzettend trots op mezelf dat ik dit gedaan heb. Weer een mijlpaal.

Wat kreeg ik veel leuke, lieve en hartverwarmende reacties op mijn post. Reacties waaruit blijkt dat ik niet de enige ben die voelt wat ze voelt. Dat doet me goed. Ik besef ook, juist door al deze reacties dat ik hierover meer wil delen. Mijn liefde voor eten delen maar ook dat wat me beweegt, wat ik meemaak gewoon alles delen. Van elkaar leren, elkaar steunen en elkaar inspireren. Dat is het mooiste wat er is.

Deze maand zijn we ook weer gaan wandelen, elke dag na het eten een half uurtje. Ook doe ik dagelijks weer wat oefeningen die ik leuk vind en niet alleen maar de oefeningen die moeten vanwege mijn rug. Gewoon een paar oefeningen, net waar ik zin in heb. Geen hele programma’s die ik moet afwerken van mezelf, geen moeten meer. Heb ik een dag geen zin dan doe ik niks, alles stap voor stap.

Dit is de kracht van de werkwijze van Jonathan, alles gaat geleidelijk aan, alles gaat stap voor stap, stap voor stap dichter bij balans, soms met hele kleine stapjes, maar elk stapje is er een. Wat voelt dit toch goed.  Wil jij nu weten waarom ik koos voor coaching door Jonathan klik dan hier en je leest er alles over op zijn blog.

De weegschaal, dat blijft wel een dingetje, daarvan word ik mij meer en meer bewust. Goed voorbeeld hiervan is begin augustus. Weet je nog dat ik op mijn laatste weegmoment 90,2 kg woog en dat ik dat teleurstellend vond. Nou zo ging het verder…

Op 4 augustus ga ik weer op de weegschaal staan en yes, 89,6 kg. Ik heb rust. Tenminste dat zeg ik tegen mezelf, eindelijk onder de 90 kg. Ik zet de weegschaal op een andere plek, zodat ik hem niet meer zie. Vijf hele dagen houd ik het vol en dan haal ik hem tevoorschijn. Ik moet weten wat ik weeg en of ik wel blijf afvallen. Waarom? Ik eet veel, ontzettend veel, vind ik zelf, ik gun mezelf regelmatig iets lekkers en dat terwijl ik moet afvallen. Dat knagende gevoel dat dit niet klopt, dat raak ik niet kwijt. Bij afvallen hoort niks lekkers, dat is het gevoel dat  ontwikkeld is door het volgen van die talloze diëten en dat raak ik niet zo een twee drie kwijt.

Dat gevoel van onzekerheid, die onrust die raak ik heel even kwijt als ik op de weegschaal ga staan en met eigen ogen zie dat er niets aan de hand is. Altijd weer dat getal.

Jonathan die zegt me keer op keer dat het getal niets zegt en legt me dat ook heel duidelijk en in alle rust uit. Ik eet gevarieerd; en ja best veel, maar heel veel groenten, hij ziet zelden iemand die zoveel groenten eet, de porties zijn perfect en passen helemaal bij mijn doel van afvallen. ”Wees eens niet zo bang als je iets eet, heb vertrouwen in jezelf” dat is wat hij zegt. Ik doe mijn best echt waar; keihard mijn best.

Ik begrijp het ook allemaal maar mijn gedachten die zetten mij keer op keer op het verkeerde been. Daar moet ik aan werken en dat is niet makkelijk. Ben blij dat ik alles met Jonathan kan delen en bespreken en hij me goed begeleidt. Het gaat om veel meer dan de kilo’s dat besef ik meer en meer. Alleen ga ik dit niet overwinnen. Gelukkig heb ik een goede coach en heel veel lieverds om me heen en samen staan we sterk.
Maar nu eerst vakantie!