Teleurstelling en blijdschap

3 oktober 2018 
Gewicht: 84,8 kg.

Teleurgesteld en dat terwijl ik afgevallen ben. Waarom dan toch die teleurstelling?

Ik zal het proberen uit te leggen. Jonathan en ik spreken af dat we het september weegmoment overslaan en tijdens de vakantie stuur ik geen foto’s van mijn eten door. Normaal gesproken krijgt Jonathan een foto van alles wat ik eet. Vertrouwen op mezelf dat is wat ik leren moet.

Je snapt natuurlijk wel dat ik toch op de weegschaal ga staan ook al is er geen weegmoment. Gewicht voor we op vakantie gaan 85,9 kg. Als we thuiskomen is het eerste wat ik doe me wegen; 87 kg. Bam! Teleurstelling! Wat is dit balen zeg.

Ik ben bijgekomen, voor het eerst sinds de coaching. Dat moet ik verwerken. Ik baal en zeg wel 100 keer tegen mezelf; “Het is maar een getal Renate, een getal op de weegschaal en dat zegt niks, helemaal niks, het is gewoon een stom getal”.

Was ik er niet op gaan staan had ik het niet geweten en had ik nergens last van gehad. Was ik maar en had ik maar…. Gelukkig weeg ik drie dagen later alweer 85,2 kg, wat een opluchting. Zie je nu wel, het is precies zoals Jonathan zegt, het is een momentopname en dat getal wil helemaal niets zeggen. Je hebt “gewoon” gegeten sinds je thuis bent en je ziet het nu zelf het afvallen gaat gewoon door.

Dit moment is een heel belangrijk moment in mijn proces. Ik beschrijf hierboven dat ik tegen mezelf zeg, je hebt “gewoon” gegeten. En dat is wat ik gedaan heb ondanks allerlei gedachten die mij wat anders laten weten.

Mijn teleurstelling na het weegmoment is groot; maar 1,1 kg afgevallen. Maar 1,1 kg in een hele maand. Het voelt als falen, vooral na de afgelopen maanden waarin ik als een speer ging. En nu niks, gewoon niks, ja 1 kilo maar wat is dat? Niks toch.

Jonathan mijn voedingscoach ziet dat anders. Wauh 1,1 kg afgevallen. Wat ontzettend mooi is dit toch. Ik ben trots op je. Je weet toch wat dit betekent? Je hebt vakantie gevierd, je hebt van alles genoten, lekker gegeten en gedronken en je bent ook nog eens 1,1 kg kwijt. Wat ben ik toch trots op je; je maakt onbewust betere keuzes en dat Renate is nu juist waar het om gaat, waar alles om draait, dat is balans, de 80/20 regel onbewust toegepast. Trots op jou Renate, ontzettend trots!

Zo had ik het nog niet bekeken, hij heeft gelijk, zo gek is dit helemaal niet. De hele vakantie genoten van al het lekkers en van elk moment. In Italië waren dat de zoetigheden bij ontbijt, elke dag uit lunchen, de pizza´s de pasta´s, de wijntjes en niet te vergeten de ijsjes. Daarna in Frankrijk elke ochtend naar het bakkertje, stokbrood of een croissant en een gebakje voor ergens later die dag, de kaas, de wijn, de lunches en diners. Dit alles en toch ook nog wat afgevallen dat is helemaal niet slecht, wie wil dat nu niet? Ik heb keuzes gemaakt deze vakantie niet  én een gebakje van het bakkertje én een toetje, nee één van de twee; om daar dan volop van te genieten. Zo blij met mijn coach, die me dit laat inzien.

De weegschaal en ik hebben nog steeds een ongezonde relatie met elkaar en ik laat dat stomme ding té vaak bepalen hoe ik mij voel en hoe ik naar mezelf kijk. Daarvan word ik mij bij elke stap die ik maak in dit proces bewuster. Het is een proces van vallen en opstaan om dan met kleine stapjes weer verder te gaan.

Op 23 oktober bij het opruimen van de zomerkleren krijg ik ineens een idee. Ik trek een spijkerbroek aan, hetzelfde bloesje, shirt en slippers die ik droeg in mei van dit jaar ga in ongeveer dezelfde houding staan en met de zelfontspanner maak ik een foto. Vraag me niet waarom, dit soort ideeën die zijn er ineens. Ben er mezelf nog steeds ontzettend dankbaar voor dat ik dit niet alleen dacht maar het ook deed.

De foto gemaakt in mei, dat was een soortgelijke actie, kwam ook zo ineens in me op. We waren op weg naar huis na een weekje Italië. We stoppen, lunchen en als we terug naar de auto lopen komen we langs een enorm fotoframe en zeg ik tegen Henk; “Ik ga erin staan en jij maakt een foto, wel eentje waar ik helemaal opsta, want volgend jaar dan wil ik hier weer staan maar dan fit en met een gezond gewicht”.

Ik zet de foto´s van mei en nu naast elkaar en kan niet geloven wat ik zie! Wat een verschil! Ik app de foto meteen naar Henk en ook naar Jonathan die met dezelfde verbazing naar de foto kijken. Ongelooflijk dit ben ik, zowel links als rechts, wat een verschil. Er staat een andere vrouw, ik straal weer, ik heb mijn mojo terug.

Links staat voor mij symbool voor mijn dieptepunt, dit is wat stress en pijn met je kan doen. Rechts dat is wat 4 maanden coaching door de beste met je doet. Laat oktober maar komen, ik kan dit en ik wil dit, ik ben niet te stoppen, balans daar ga ik voor.