TROTS, al is het niet gelukt

1 augustus
Gewicht: 63,2 kg

Het gaat goed, ik krijg steeds meer vertrouwen in mezelf, heb zelfs de weegschaal aan de kant gezet, oftewel onder het bed en heb besloten er nog maar één keer per maand op te gaan staan. Ik heb hem niet laten verstoppen door Henk; nee zelf aan de kant gezet. Ik voel mij zo ontzettend sterk. Ik weet het zeker; deze keer gaat het lukken.

Vanaf half juli hebben we allemaal leuke dingen op de planning staan en wat kijk ik daarnaar uit. Het is té lang geleden, dit soort uitjes. Het leven weer oppakken, weer ondernemen, uitjes plannen iets wat we te lang niet gedaan hebben door alles wat er gebeurde de afgelopen 6 jaar. Langzaamaan doen we steeds meer wat is dit toch een heerlijk gevoel; het gevoel er weer te zijn.

Tweede weekend van de maand gaan we een lang weekend naar Vinkeveen, we hebben prachtig weer, hotel aan het water, we genieten van de natuur, wandelen, shoppen, doen drankjes op terrasjes, genieten van lekker eten, veel lekker eten. Geen stress, geen gedachten die opspelen, het is één en al genieten van alles en van elkaar.

Het weekend erna zijn we in Keulen en wéér wordt er lekker gegeten, we drinken de nodige Kölsche biertjes en er gaan 2 zakken winegums mee naar de hotelkamer, ik geniet zonder me druk te maken over wat ik weeg. De hotelkamer heeft spiegelwanden en of ik het nu leuk vind of niet, ik zie mezelf de hele tijd en het gekke is dat ik het helemaal niet erg vind. Ik kijk zelfs met plezier naar die leuke vrouw die ik in de spiegel zie. Wat is dit een fijn gevoel, in de spiegel kijken en mooi vinden wat ik zie,  tevreden zijn. Ik heb geen idee wat ik weeg maar is dat nodig? Nee, het getal is niet belangrijk ik zie er goed uit ongeacht wat het getal ook is.

De volgende dag is alles anders, ik sta op loop naar de badkamer en zie overal een vrouw met dikke benen. In mijn hoofd gaat het tekeer;  al 2 weekenden meer gegeten, en minder gesport, ik word zwaarder dat kan niet anders. Maak je toch niet zo gek en kijk naar de feiten; mijn kleding zit niet strakker, niets zit té strak er is niets aan de hand. Toch vertellen mijn gedachten mij iets anders en het ene moment wil ik weten wat ik weeg en het andere moment toch liever niet….Want wat als het klopt wat mijn gedachten mij vertellen, wat als het getal zegt; ….  te zwaar ! Wat dan ?! Ben ik daar sterk genoeg voor? Ben ik sterker dan het getal en mijn gedachten? Ik weet het niet en hoe graag ik ook wil weten wat ik weeg, ik durf niet op de weegschaal te gaan staan.  Ik weet het, dit klinkt raar en tegenstrijdig maar zo gaat het en ik realiseer mij dat ik de  angst laat overheersen.  Mij hiervan bewust zijn, deze momenten zijn zo belangrijk, dit zijn de momenten van vooruitgang, groei, een stapje dichterbij liefde voor mezelf.

Eenmaal thuis ga ik niet op de weegschaal staan, wel pas ik een rokje om te controleren of ik ben bijgekomen . Dit is niet zomaar een rokje, dit rokje kocht mijn zusje mij ooit tijdens een zussenweekend en ik heb er zo’n mooie herinneringen aan dat ik dit weer heel graag wilde dragen. Ergens tijdens mijn proces van afvallen sprak ik met mezelf af dat ik zou stoppen met afvallen op het moment dat ik dit rokje weer kon dragen en al vond ik het lastig, aan die afspraak heb ik mij gehouden. Dit rokje is het eindpunt in mijn afvalproces, minder is niet goed.

Het rokje zit als gegoten en toch blijft die drang om te wegen, gaat dat onrustige gevoel niet weg. Alles past, mijn kleding zegt niets aan de hand en toch overheerst de onrust, raak ik dit gevoel niet kwijt. Hoe kan dat toch? Dat dit zo ineens komt opzetten en dan alles overheersend is. Dat ik dan neig te vervallen in mijn oude gedrag dat begint met het getal en daarop afstemmen of ik mag eten en wat en hoeveel. Gelukkig zijn deze momenten tegenwoordig meer uitzondering dan regel en nog belangrijker ik ben mij bewust van deze momenten. Ik word sterker en ben mijn gedachten en daaruit voortkomend gedrag steeds vaker de baas, stap voor stap kom ik dichter bij een gezond leef en eetpatroon, een gezonde verstandhouding met voeding.

Of ik het volhield ? Eén hele maand niet op de weegschaal staan? Nee het is me net niet gelukt. Ik ben op de weegschaal gaan staan want ik wist het zéker; ik weeg 70 kg minstens 67kg dat zie ik als ik in de spiegel kijk. Ik ga op de weegschaal staan en gespannen wacht ik op het verschijnen van het getal; 64,1 kg. De spanning ebt langzaam weg en maakt plaats voor opluchting, ik stel mezelf de volgende vragen;

Ben ik teleurgesteld nu ik op de weegschaal heb gestaan?  Heb ik gefaald nu ik een maand niet wegen niet gehaald heb? Ben ik een zwakkeling?  Ben ik boos op mezelf? Voel ik boosheid omdat ik toch geluisterd heb naar mijn gedachten? Het antwoord op elke vraag is nee. Ik voel kalmte en rust en ben er trots op dat ik 25 dagen niet op de weegschaal heb gestaan, uit mezelf, uit eigen vrije wil. Zonder dat Henk hem moest verstoppen, ik hem kon pakken wanneer ik dat wilde op elk moment van de dag. Ben er trots op dat ik dat niet gedaan heb. Vertrouwen op mezelf ik word er steeds beter in.

Kijk niet naar wat fout gaat.
Kijk naar wat goed gaat.
Ben daar trots op.

Stel jezelf de vraag; wat kan beter?
Ga daarmee aan de slag.
En wees trots.